அப்பாவுக்கு உடம்பு சரியில்லாததால் அவரைப் பார்க்க சென்னை பயணம். என்னவருக்கு வேலை இருந்ததாலும், பிள்ளைகளை கவனிக்க வேண்டியிருந்ததாலும் வரவில்லை. ஆம்னி பஸ். இரவு மணி 9.30. விடிகாலையில் தான் சென்னை சேரமுடியும். விஜயா, இரு குழந்தைகளின் தாய்.கட்டுமஸ்தான உடல். மஞ்சள் கலர். குளித்துவிட்டு வந்தால் அன்று மலர்ந்த மல்லிகை போல இருப்பதாக சொல்லுவார் என்னவர். பார்த்தவுடனே அவருக்கு போதை ஏறிவிடும். படுத்தி எடுத்துவிடுவார். பிள்ளைகள் இருப்பதால் இரவு தான் கச்சேரி. அதனால் அவர் ஆபிசுக்கு சென்றவுடன் தான் சிலசமயம் குளிக்கவே செல்வேன். அகண்ட தோள்கள். பெரிய ஆனால் கச்சிதமான முலைகள். பெருத்த பிஸ்டங்கள். அதில் கையளவுக்கு பெருத்த புன்டை. நடுவில் மூன்று அங்குலத்துக்கு ஒரு கோடு போன்ற பிளவு. ஆப்பம் போல உப்பி வெடித்தது போல இருக்கும் கூதி. அதை என்னவர் சொர்க்கத்தின் வாசல் என்பார் அந்த நேரங்களில். தொடைகள் இரண்டையும் ரம்பா தொடை என்றும், தொடைகளுக்கு இடையில் சொர்க்கம் என்பார்.
காற்றை கிழித்துகொண்டு பஸ் விரைந்தது. ஏதோ ஒரு சினிமா. மனம் அதில் லயிக்காமல் வெளியே வேடிக்கை பார்த்தவாறு இருக்க, பஸ்ஸின் வேகம் குறைந்தது. பஸ்சுக்கு வெளியில் இருவர் பேசும் சத்தம் கேட்டது.
ஒருவர் டிக்கெட் செக் செய்தவர் சில பயணிகளிடன் சென்று ஏதோ கேட்டார். முடிவில் என்னிடம் வந்தார்.
” மேடம் ”
” எஸ் ”
” மேடம் ஒரு சின்ன உதவி. இந்த சீட்டை தவிர அனைத்தும் புல்லாகிவிட்டது. ஒரு பையன் அவசரமாக சென்னை போகனுமாம். அதனால, உங்க பக்கத்தில அவருக்கு சீட் தரமுடியுமா ? மற்றவர்களிடம் கேட்டேன். ஆனால் யாரும் வர மாட்டேன் என் கிறார்கள். அந்த பையனை பார்த்தா பாவமா இருக்கு, நீங்க தான் உதவனும். முடியாதுன்னா பரவாயில்லை” என்றார்.
அப்போது அந்த பையனும் உள்ளே வந்து என் முகத்தையே பார்த்தான். அரும்பு மீசை. ஆள் வெடவெடவென இருந்தான். பார்க்க சின்ன பயல் போல இருக்க,
” அதனால் என்ன, பரவாயில்லை ” என்று சொன்னேன்.
” தேங்ஸ் மேடம் ” என்றபடி டிக்கெட் செக் செய்தவர் செல்ல, அந்த பையன் எனக்கு மேலே இருந்த செல்பில் ஹேண்ட் பேக்கை வைத்து விட்டு அருகில் அமர்ந்தான். குறுகி ஒரு மாதிரி உட்கார்ந்து வர,
” ப்ரீயா உட்காருப்பா, ஏன் கஸ்டப்படுறே” என்றேன்.
முகத்தில் அவனுக்கு புன்னகை வழிய சிரித்தான், அப்போது அழகாய் இருப்பது போல உணர்ந்தேன்.
மெதுவாக ஆரம்பித்தேன்.
” பேர் என்னப்பா”
” ஆகாஷ் ” என்று சொன்னான்.
” என்ன படிக்கிறே ”
” நோக்கியாவில் ட்ரெயினியா இருக்கிறேங்க, பத்தாவது படிச்சு இருக்கிறேன்”
” எந்த ஊருப்பா ”
” மல்லிக்குப்பம் மேடம்”
” அப்படியா, என்னை அக்கான்னு கூப்பிடு என்ன ?”
” சரி, சரிக்கா ” என்று சொல்லி சிரித்தான். இப்போது அவனுக்குள் இருந்த தயக்கம் நீங்கி, ஒருவாறு பேச ஆரம்பித்தான். அவ்வப்போது டிவியை பார்த்தும் கீழே பார்ப்பதுமாய் இருந்தான். எனக்கும் போரடிக்கவே, சினிமா பார்த்தபடி இருந்தேன். பஸ் ஒரு மோட்டலில் நிறுத்தப்பட்டது.
காற்றை கிழித்துகொண்டு பஸ் விரைந்தது. ஏதோ ஒரு சினிமா. மனம் அதில் லயிக்காமல் வெளியே வேடிக்கை பார்த்தவாறு இருக்க, பஸ்ஸின் வேகம் குறைந்தது. பஸ்சுக்கு வெளியில் இருவர் பேசும் சத்தம் கேட்டது.
ஒருவர் டிக்கெட் செக் செய்தவர் சில பயணிகளிடன் சென்று ஏதோ கேட்டார். முடிவில் என்னிடம் வந்தார்.
” மேடம் ”
” எஸ் ”
” மேடம் ஒரு சின்ன உதவி. இந்த சீட்டை தவிர அனைத்தும் புல்லாகிவிட்டது. ஒரு பையன் அவசரமாக சென்னை போகனுமாம். அதனால, உங்க பக்கத்தில அவருக்கு சீட் தரமுடியுமா ? மற்றவர்களிடம் கேட்டேன். ஆனால் யாரும் வர மாட்டேன் என் கிறார்கள். அந்த பையனை பார்த்தா பாவமா இருக்கு, நீங்க தான் உதவனும். முடியாதுன்னா பரவாயில்லை” என்றார்.
அப்போது அந்த பையனும் உள்ளே வந்து என் முகத்தையே பார்த்தான். அரும்பு மீசை. ஆள் வெடவெடவென இருந்தான். பார்க்க சின்ன பயல் போல இருக்க,
” அதனால் என்ன, பரவாயில்லை ” என்று சொன்னேன்.
” தேங்ஸ் மேடம் ” என்றபடி டிக்கெட் செக் செய்தவர் செல்ல, அந்த பையன் எனக்கு மேலே இருந்த செல்பில் ஹேண்ட் பேக்கை வைத்து விட்டு அருகில் அமர்ந்தான். குறுகி ஒரு மாதிரி உட்கார்ந்து வர,
” ப்ரீயா உட்காருப்பா, ஏன் கஸ்டப்படுறே” என்றேன்.
முகத்தில் அவனுக்கு புன்னகை வழிய சிரித்தான், அப்போது அழகாய் இருப்பது போல உணர்ந்தேன்.
மெதுவாக ஆரம்பித்தேன்.
” பேர் என்னப்பா”
” ஆகாஷ் ” என்று சொன்னான்.
” என்ன படிக்கிறே ”
” நோக்கியாவில் ட்ரெயினியா இருக்கிறேங்க, பத்தாவது படிச்சு இருக்கிறேன்”
” எந்த ஊருப்பா ”
” மல்லிக்குப்பம் மேடம்”
” அப்படியா, என்னை அக்கான்னு கூப்பிடு என்ன ?”
” சரி, சரிக்கா ” என்று சொல்லி சிரித்தான். இப்போது அவனுக்குள் இருந்த தயக்கம் நீங்கி, ஒருவாறு பேச ஆரம்பித்தான். அவ்வப்போது டிவியை பார்த்தும் கீழே பார்ப்பதுமாய் இருந்தான். எனக்கும் போரடிக்கவே, சினிமா பார்த்தபடி இருந்தேன். பஸ் ஒரு மோட்டலில் நிறுத்தப்பட்டது.